मी व सोसायटीतील इतर मुलं तिला मावशी म्हणत असू. कमला करगुटकर (अनघाची आई) ही माझ्या आयुष्यातील महत्वाची व्यक्ति. एकाच सोसायटीत राहत असल्यामुळे खूप धम्माल करायचो. अनघा पेक्षा ती माझी अधिक जवळची मैत्रिण झाली होती. इ. दहावीत शिकत असताना नाताळच्या सुट्टीत सर्व मुलांना घेऊन आम्ही जवळ जवळ तीस पस्तीस सोलो .. ग्रूप .. इ. नृत्य , मंगळागौर व स्कीट बसवले होते. अगदी नर्सरी च्या मुलांपासून ते कॉलेजला शिकणारी अनघा .. सर्वच होतो त्यात .
एक लावणी तू कर असं म्हणताच काष्टा नेसावा लागणार म्हणून मी नाक मुरडलं होतं आणि मी किती चुकते आहे हे मावशीने सांगितले. लावणी ह्या नृत्यशैलीचे महत्व व बारकावेही समजावून सांगितले. नऊवारी साडी सुटसुटीतपणे नेसायला शिकवली. माझे सुरूवातिचे नाच मावशी व अनघा बसवत असे. फिल्मी गाणी निवडण्यापासून ते ड्रेसही आम्ही तिघी मॅनेज करत असू. एखादे गाणे निवडले की त्या गाण्यातील ठराविक नटीचे हावभाव व बॉडी लॅंगवेज नीट टिपून घ्यायचे हा प्रयत्न. मग नृत्य त्या शैलीत बसवायचे. घरात उपलब्ध असलेल्या कपड्यांपैकी तो ठराविक पोशाख तयार केला,मावशीचे सोन्चांयाचे पाणी चढवलेले चांदिचे दागिन्कीयाने सजले की स्टेज वरची राणी मीच जणू !
फोटोतील गुलाबी साडी अनघाच्या आजीची. ती खूप जुनी ठेवणीतली डाळिंबी रंगाची इंदुरी साडी जी मी बर्याचदा नेसली... शेवटी विरली.
लावणी व नऊवारी साडीवर तेव्हापासून माझे प्रेम जडले. पुढे कॉलेजला वर्गाची मंगळागौर व त्यासाठी नेसलेल्या साड्या, तो धम्माल दिवस .. ती स्पर्धा आणि जिंकलेले पहिले बक्षीस आजही आठवत. आम्ही मुलींनी मिळून मुलांनाही एका गाण्यासाठी नऊवार साडी नेसायला मदत केली होती.
कित्येक लावणी व त्यातही फ्युजन तयार करून कॉलेजच्या सोहळ्यात सादर केले. बक्षीसही जिंकली. त्याच दरम्यान भरतनाट्यम ही शिकायला घेतले. नंतर जगण्याच्या धडपडीत हे सर्वच विसरले ...
.... Bhavna. July 14.2023.
No comments:
Post a Comment