सराव आणि वर्ष

आधी साधा कार्ट्रीज कागद ..आधी कटरने टोक केलेली  पेनसील ..त्यानंतर कागदांचे विविध पोताप्रमाणे प्रकार ..सराव ...
कला अनुसरून वेगवेगळ्या विषयांचा भडिमार ...
सोबतीला विविध रंग व रंगलेपन माध्यमं ... 
आणि हे सतत रोजचे साधारण पाचसात तास ...
कसंतरी सरणारं पहिलं वर्ष ...

तरी पुढेही पेन्सील घासूनघासून केलेला सराव ..
वर सराव कमी पडत असल्यामुळे शिक्षकांची बोलणी ..
 तीनएक वर्ष हीच विद्यार्थी दशा ...

नंतर कधीतरी कॕनव्हास .... कॕनव्हास म्हणजे थोडसं प्रोफेशनलीझम पाळण्याइतपत आपली लायकी होत चालल्याचे समाधान.
तेव्हा अधूनमधून शिक्षकानी थोपटलेली पाठ ..

तरी ..आपण अजून चित्रकार नाही हं ...
एकदाचे शिक्षण संपले.
आणि आजही कुठेतरी कलेचा विद्यार्थी म्हणून कलेची अर्धवट जाणवत राहणारी उपासना ...
आता सराव आहेच पण भितीनेही ती पेनसील पुनः हाती घ्यायला भाग पाडतो मी ..

आजही मी अपुर्ण ..
ते अपुर्णत्व नव निर्मिती करायला भाग पाडत.

आणि अशा वेळेस
 कोणीतरी युट्यूब विद्यारथी भारीच शॉर्टकट मारून आपल्याला जेव्हा कलेचे लेसन देतो ...
तेव्हा समोरच्याचे म्हण्णे नुसते ऐकत रहावे ..

मज्जा येते नै !!
                     ...... Bhavna Sonawane.